wtorek, 23 listopada 2010

Michał Modlinger - Sobota



























Autor: Michał Modlinger o 20:35
Etykiety: ,

10 komentarzy:

  1. Michał Modlinger23 listopada 2010 20:40

    Wiem, że wstawiłem inną wersję, niż tą zasugerowaną na Migawkach. Długo się nad nią zastanawiałem i uznałem, że nie jest ona dobra. ;) Oczywiście, dopuszczam jeszcze zmianę układu. Opinie wskazane.

    OdpowiedzUsuń
  2. ada23 listopada 2010 23:19

    moim zdaniem duzo lepszy byl ten uklad z zajęć, zwłaszcza to zdjęcie na zakończenie, jak on siedzi taki umęczony na ławce (bylo cos takiego, nie?)

    ja to widze jako 2+1+2, a nie 5 zdjęc, nie wiem, czy to jasne hehe ale nie wiem, jak to lepiej ująć. po prostu nie układa mi sie to w żadną historię, a te zdjęcia są dla mnie na maksa narracyjne z wyjątkiem środkowego, więc powinna się z tego tworzyć jakas opowieść, której zakończeniem nie są czyjeś organy wewnętrzne. oczywiście to tylko moje zdanie :>

    ale ogolnie spoko zdjęcia
    pzdr

    OdpowiedzUsuń
  3. ada23 listopada 2010 23:21

    a nie sorry, to stopa. tak czy siak nie dawałabym tego zdjęcia na koniec

    OdpowiedzUsuń
  4. ania23 listopada 2010 23:53

    a ja się cieszę, że postanowiłeś zachować to trzecie zdjęcie.
    Ostatnie zdjęcie niekoniecznie przecież musi być dosłownym zakończeniem narracji.
    Mimo to, zbliżenie na zabieg chirurgiczny jest bardzo wyraziste, może nawet kulminacyjne- to raczej jest powodem, dla którego zastanawiałabym się czy na pewno je umieścić na końcu?

    OdpowiedzUsuń
  5. Magdalena Łuczyńska24 listopada 2010 00:05

    Ja dokładnie nie pamiętam które i w jakiej kolejności zdjęcia wybraliśmy, ale zdecydowanie brakuje mi tego, o którym wspomina Ada. Wydaje mi się, że wstawione po kulminacyjnym zdjęciu z sali operacyjnej fajnie by zamknęło cykl.

    Podziwiam Cię za odwagę i spróbowanie czegoś, co pozornie by się wydawało niemożliwe. Ja bym pewnie z góry przyjęła, że i tak mnie do szpitala nie wpuszczą z aparatem. Pokazałeś, że można. Dzięki za inspirację :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Marysia Nóżka24 listopada 2010 14:39

    Podoba mi się trzecie zdjęcie pod względem kompozycji, klimatu itp, ale wydaję mi się, że zupełnie tu nie pasuje - bez niego seria by miała bardziej rzeczywisty niż metaforyczny charakter. Strasznie podobały mi się zdjęcia samego lekarza, które pokazywały, że "lekarz też człowiek", pasowały to tematu sobota (nawet chirurg jest trochę rozespany :) dlatego, też wolałabym by serie zamykało zdjęcie ze zmęczonym lekarzem.
    Zgadzam się z Magdą, myślałam, że do takich miejsc wpuszcza się ludzi z aparatem po długich konsultacjach, a tak przekonałam się, że może warto się zebrać na odwagę i po prostu zapytać :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy25 listopada 2010 22:33

    Tak, odwaga, odwaga i jeszcze raz odwaga.
    Bierze sie głęboki wdech, następnie jeden duży, pewny krok, otwiera się drzwi... and the rest is history.

    A jednak dałbym to zdjęcie zmęczonego chirurga na sam koniec.

    Aha, przed odwagą, jak wyżej - trzeba jeszcze mieć pomysł.

    Brawo.
    Chris

    OdpowiedzUsuń
  8. Michał Modlinger27 listopada 2010 23:56

    Skoro Państwo i Pan Chris tak uważa, to nie mam wyboru. Proszę bardzo. Tak faktycznie lepiej?

    OdpowiedzUsuń
  9. PAT2 grudnia 2010 22:02

    wielki szacun za "przenikanie" :) - wejście do szpitala, przeniknięcie w ten sterylny świat. z kadrów namocniejsze sa 4 i 5. reszta ok, jako tło do opowieści.

    OdpowiedzUsuń
  10. ania matlak3 grudnia 2010 00:51

    tak, lepiej (w stosunku do tego co widzialam wczesniej na blogu) - świetnie zamyka historię dnia i podsumowuje jego pracę.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)