czwartek, 18 listopada 2010

Magdalena Łuczyńska - Sobota














Autor: Magdalena Łuczyńska o 00:46
Etykiety: ,

11 komentarzy:

  1. kasia maksymowicz18 listopada 2010 01:01

    wzruszające.... i ze smakiem...

    OdpowiedzUsuń
  2. Krzysztof Pacholak18 listopada 2010 01:17

    Kurcze, naprawdę wygląda to o wiele lepiej niż na odbitkach :) Ładna, spójna seria. Jest narracja, wszystko jest porządnie sfotografowane.

    Przyjemność patrzenia.
    pozdr
    Krzysiek Pacholak

    OdpowiedzUsuń
  3. Mateusz Szychowski18 listopada 2010 02:04

    Tak jak z kimś rozmawiałem jak oglądaliśmy te zdjęcia na konsultacjach, super naświetlone, super balans bieli, bardzo miło się na nie patrzy! I czuć więź na tych zdjęciach.

    OdpowiedzUsuń
  4. ania matlak18 listopada 2010 10:03

    Czuć w tym cyklu taki spokój, takie ciepłe oddanie jednego pełnego dnia. Proza życia.

    bardzo mi się to podoba Magda! :)
    Ania

    OdpowiedzUsuń
  5. ada18 listopada 2010 15:24

    bardzo podobają mi się te zdjęcia i tworzą rewelacyjny cykl (tak myślę). ze wzroku Twojego Taty można wyczytać, że bardzo kocha Mamę i pierogi :) trudno wychwicić takie spojrzenie, a Ty zrobiłaś to i do tego jeszcze samo zdjęcie jest świetne.

    super

    OdpowiedzUsuń
  6. dan18 listopada 2010 15:51

    kurde, tu był mój komentarz! no nic.. postaram się przypomnieć, co wymyśliłem a! już wiem. Dla mnie te zdjęcia przedstawiają uniwersalną sobotę rodziców. Zajęcia, na które nie zawsze jest czas w tygodniu. Czas na spokój, porządek, precyzję, wytchnienie. Od strony technicznej tip-top! Kadrowanie akurat, naświetlone perfekt.

    OdpowiedzUsuń
  7. ania19 listopada 2010 20:47

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  8. ania19 listopada 2010 20:48

    tak, w swojej prostocie ten cykl urzeka spokojem i harmonią. Robi wrażenie szczerego, zanurzonego w rzeczywistości, z którą się tu zderzyłaś.
    A przy tym- zdecydowanie sobotnie zdjęcia, przestają być jedynie odpowiedzią na zadany temat- a są według mnie prawdziwą pochwałą natury tego dnia.

    OdpowiedzUsuń
  9. ania19 listopada 2010 20:50

    (błędy w pisowni...)

    OdpowiedzUsuń
  10. mariakaminska24 listopada 2010 19:17

    bardzo silnie wywołują wspomnienia, uaktywniają pokłady emocji tych takich skrywanych głeboko, zostawionych na inny czas. super. bo i smutne i takie ciepłe, dobre... a i wizualnie bardzo ładnie pokazane
    jestem zauroczona :)

    OdpowiedzUsuń
  11. PAT2 grudnia 2010 22:14

    przepiękne światło, przepiękne światło! szczególnie na zdjęciu 2. nie wiem jak to zrobiłaś - ja tak nie potrafię. a spojrzenie tego pana na żonę, nad lepieniem pierogów - o matko... to jest rodzaj zdjęcia, pod wpływem którego potrafią się ugiąć kolana. rozczulające maksymalnie. i przeprzeprzeprawdziwe.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)